Ακούστε τις κραυγές των επιχειρηματιών, όχι τους πολιτικούς

Τρεις πανίσχυροι άνδρες της εγχώριας ιδιωτικής οικονομίας, έχουν διαφορετική άποψη για την πορεία της χώρας και της οικονομίας. Δεν πιστεύουν στο success story και τις καλές προθέσεις. Ακούστε τους πριν τους χαρακτηρίσετε με ευκολία γερμανοτσολιάδες… 

Μπορεί να πληθαίνουν τις τελευταίες ημέρες οι φωνές των επιχειρηματιών σχετικά με την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, αλλά κανενός το αυτί δεν φαίνεται να ιδρώνει. Όσοι δεν πιστεύουν ότι πρόκειται για μια συντονισμένη κίνηση του κεφαλαίου κατά της “δεύτερης φοράς αριστερά”, ίσως θα πρέπει να δώσουν περισσότερη βάση στα λεγόμενα ανθρώπων που παίρνουν ρίσκο με τα κεφάλαιά τους, παρά στα όσα κομίζουν οι πολιτικοί στον διάλογο για την σωτηρία της χώρας.

Την αρχή έκανε ο επικεφαλής της μεγαλύτερης ελληνικής υαλουργίας, της Γιούλα, που εξαναγκάστηκε να πουλήσει τέσσερα εργοστάσια σε εταιρεία πορτογαλικών συμφερόντων. Ο κος. Τ. Βουλγαράκης εξήγησε τους λόγους για τους οποίους μια κραταιά για δεκαετίες επιχείρηση, εξαναγκάστηκε να ξεπουλήσει. Το επιτόκιο δανεισμού για τους Πορτογάλους ήταν κάτω του 1% ενώ της Γιούλα (και κατ’ επέκταση όλων των μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων) ξεπερνά το 8,5%. Ακόμη και αν δεν σκαμπάζει κανείς από επιχειρήσεις, αντιλαμβάνεται ότι από μόνο του κάτι τέτοιο δημιουργεί στρέβλωση του ανταγωνισμού. Και δεν είναι το μόνο. Υψηλότατοι φόροι, εισφορές πέρα από κάθε λογική, διαρκή γραφειοκρατικά εμπόδια και συνεχής πολιτική αστάθεια, αποθαρρύνουν τους νέους επενδυτές αλλά κυρίως εξοντώνουν όσους ήδη παλεύουν στην Ελλάδα.
Πριν σπεύσει κανείς να μιλήσει για καταστροφολογία, θα όφειλε να ακούσει επίσης τον επικεφαλής μιας από τις ισχυρότερες ελληνικές επιχειρήσεις. Ο κος A. Βακάκης της Jumbo προέβλεψε ότι η αγορά θα υποχωρήσει σε ακόμη χαμηλότερα επίπεδα. "Ακούμε τους τριγμούς της αγοράς που σύντομα θα μεγιστοποιηθούν” είπε μιλώντας στους θεσμικούς επενδυτές. Μπορεί κανείς να τον αγνοήσει και να εμπιστευθεί τον Τσακαλώτο. Τα αποτελέσματα της Jumbo ωστόσο δεν αφήνουν περιθώρια για την επάρκεια του στις οικονομικές προβλέψεις. Αντίθετα, τον Τσακαλώτο τον θυμόμαστε όλοι για την περίφημη πρόβλεψή του περί “καψίματος”, όπως και διάφορες άλλες που δεν επιβεβαιώθηκαν. "Το πρόβλημα με την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας θα αρχίσει να φαίνεται όταν σταθεροποιηθεί αυτή η καθοδική τάση. Είναι θέμα χρόνου προτού κάποιος πανικοβληθεί και πατήσει φρένο στην αγορά. Προσωπικά φοβάμαι πως η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη”, συμπλήρωσε ο κος. Βακάκης.
Μαύρες προβλέψεις έκανε και ο επικεφαλής του φερώνυμου ομίλου, κος Ευαγγ. Μυτιληναίος, ορμώμενος επίσης από το πρόσφατο παράδειγμα της Γιούλα. Ο κος Μυτιληναίος δήλωσε -επίσης σε θεσμικούς επενδυτές- ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις είναι καταδικασμένες να υποφέρουν, να κλείσουν ή να πουληθούν σε ξένους επειδή ακριβώς το κόστος του χρήματος στην Ελλάδα είναι πανάκριβο και η πρόσβαση των επιχειρήσεων σε αυτό δύσκολη αν όχι ανέφικτη. Προέβλεψε επίσης ότι η κατάσταση αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει σύντομα προς το καλύτερο δεδομένων των εγχώριων συνθηκών και της κατάστασης των ελληνικών τραπεζών και ανέφερε ως μόνη ελπίδα την ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Αυτούς που πολλοί δεν διστάζουν να αποκαλούν τοκογλύφους.
Οι πολιτικοί βεβαίως φρόντισαν να καταργήσουν την κριτική των επιχειρηματιών, ποινικοποιώντας την ίδια την επιχειρηματικότητα και αποδίδοντας με σκιώδη τρόπο σκοπιμότητες σε όποιον δεν τα λέει όπως τους αρέσουν. Οι πολιτικοί όμως, οχυρωμένοι πίσω από διάφορες μορφές νομικής και πολιτικής ασυλίας, δεν δίνουν εν τέλει λογαριασμό σε κανέναν για τις επιλογές τους. Στη χειρότερη περίπτωση φεύγουν και χάνονται στην ανωνυμία του πρότερου βίου τους, όπως συνέβη με τους περισσότερους που επιχείρησαν να μάθουν στους κασίδη το κεφάλι τις τελευταίες δεκαετίες. από το βασικό μέτοχο του Αλογοσκούφη μέχρι την αέναη διαπραγμάτευση του Βαρουφάκη, όλοι συνέβαλλαν στο να διαλυθεί κάθε υποψία αξιοπιστίας στην ελληνική οικονομία. Διέλυσαν τις επιχειρήσεις και έθεσαν εμπόδια σε όποιον επιχείρησε να ξεπεράσει τη μιζέρια ενός αναποτελεσματικού και φαύλου κράτους.
Οι επιχειρηματίες υπερασπίζονται προφανώς τα συμφέροντά τους. το κάνουν όμως εμφανώς και όχι με σκοτεινά κίνητρα όπως συμβαίνει μέχρι και σήμερα με πολιτικούς που λειτουργούν για λογαριασμό επιχειρηματικών συμφερόντων. Νόμιμων και παράνομων. Μια ματιά στο κοινοβουλευτικό έργο καθενός και στις ερωτήσεις που επιλέγει να κάνει, μπορεί να πείσει και τον πλέον δύσπιστο. Οι συγκεκριμένοι τρεις προαναφερθέντες επιχειρηματίες μάλιστα έχουν την καλή μαρτυρία της αγοράς. Παράγουν προϊόντα και προσφέρουν υπηρεσίες. Τους εμπιστεύονται διεθνείς παίκτες υψηλού κύρους και ελάχιστη σχέση έχουν με το δημόσιο. Ακόμη και όταν είχαν -όπως ο Μυτιληναίος- έφυγαν έντρομοι.
Όποιος θέλει να αποκτήσει μια σαφή εικόνα για το τι έρχεται, οφείλει να τους ακούσει. Οφείλει να τους ακούσει και κάθε λογικός άνθρωπος που αντιλαμβάνεται ότι η αγορά δεν είναι κάτι ασαφές που προσφέρεται μόνο για δαιμονοποίηση και μανιπουλάρισμα. Αποτελείται από αυτούς τους -λίγους- επιχειρηματίες που απέμειναν στην Ελλάδα και συνεχίζουν να συμβάλλουν στα έσοδα του προϋπολογισμού και να προσφέρουν εργασία σε χιλιάδες συνανθρώπους μας.
Όποιος δεν θέλει, μπορεί να πιστεύει στα διαρκή success stories  των πολιτικών, τα οποία ουδέποτε επιβεβαιώθηκαν αλλά με έναν μαγικό τρόπο συνεχίζουν να πείθουν τους πολίτες για την αυθεντία τους. Όλους αυτούς, η καταστροφή δεν θα τους βρει σε μια ασφαλή θέση στο δημόσιο αλλά κυριολεκτικά “στο ξέφωτο”…


πηγή: news247.gr