Το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και με τις αρετές ˚ Δηλαδή, κάνοντας όσα συμβαίνουν στη συναλλαγή μας με τους άλλους ανθρώπους γινόμαστε άλλοι δίκαιοι και άλλοι άδικοι, ενώ, κάνοντας όσα έχουν μέσα τους το στοιχείο του φόβου και συνηθίζοντας να φοβόμαστε ή να έχουμε θάρρος, [γινόμαστε] άλλοι ανδρείοι και άλλοι δειλοί. Το ίδιο συμβαίνει και με τις επιθυμίες και με την οργή μας ˚ δηλαδή άλλοι γίνονται σώφρονες και πράοι ενώ άλλοι ακόλαστοι και οργίλοι με το να συμπεριφέρονται σ’ αυτά άλλοι μ΄αυτόν τον συγκεκριμένο τρόπο και άλλοι με τον άλλο και μ’ έναν λόγο, από τις όμοιες ενέργειες διαμορφώνονται τα μόνιμα στοιχεία του χαρακτήρα μας. Γι ‘ αυτό πρέπει να προσδίδουμε μια ορισμένη ποιότητα στις ενέργειές μας διότι σύμφωνα με τις διαφορές αυτών διαμορφώνονται στη συνέχεια τα μόνιμα στοιχεία του χαρακτήρα μας
Β1. - φαύλης = μη αξιολογικός χαρακτηρισμός, κριτήριο -> ο στόχος των νομοθετών για ηθική διαπαιδαγώγηση και η επίτευξή του. Αποτυχία = φαύλο πολίτευμα – Συνέπειες για τη ζωή των ανθρώπων, επιτυχία = ενάρετη ζωή, εύνομη πολιτεία -> ευδαιμονία πόλης – πολιτών
*Στοιχεία προφορικότητας του λόγου (από τη σειρά των λέξεων)
- θεμελιώδες αντιθετικό ζεύγος = γένεση, φθορά, φυσική μονόδρομη διαδικασία
γένεση -> αύξηση -> παρακμή – φθορά (βασίζεται στην εμπειρία) - ἕξεις -> από το ρήμα έχω, συνήθεια, εθισμός με επανάληψη όμοιων ενεργειών, επίκτητο γνώρισμα, προαιρετική επιλογή, αναγκαιότητα θέλησης και ανάληψης ευθυνών
Β2. επαγωγική συλλογιστική πορεία -> παραδείγματα -> γενίκευση θέσης ἕξεις και αρετή
τεκμηρίωση με βάση την αντίθεση στο ήθος : συναλλαγές με ανθρώπους -> δίκαιοι
->άδικοι
στάση προς τις δυσκολίες -> ανδρείοι (θάρρος)
-> δειλοί (φόβος)
επιθυμίες + ένστικτα -> σώφρονες, πράοι
-> ακόλαστοι οργίλοι
έμπρακτη η επιλογή μέσα από την επανάληψη -> καθορίζει το ήθος
Β3. Σχολικό βιβλίο σελ. : «Ένας τέτοιος λόγιος … η ψυχοσύνθεση του Πλάτωνα».
Β4. γηγενής: γινόμενον, γίνονται, γίνεται, γινόμεθα
ἐσθλός: ἐστίν, ἔσονται
μισαλλοδοξία: συναλλάγμασι
δέος: δεινοῖς, δειλοὶ
στρεβλός: ἀναστρέφεσθαι
Γ1. Μετάφραση στο Αδίδακτο
Μου φαίνεσαι ότι λες επαρκή απόδειξη, είπα εγώ, ότι δεν είναι αυτή η τέχνη των λογοποιών, την οποία αν αποκτήσει κάποιος θα μπορούσε να γίνει ευτυχισμένος. Και πράγματι, εγώ νόμιζα ότι κάπου εδώ θα φανερωθεί η ειδική γνώση, την οποία από παλιά αναζητούμε, γιατί πράγματι και οι άνδρες αυτοί που
γράφουν τους λόγους, κατά τη γνώμη μου, όταν τους συναναστρέφομαι, φαίνονται ότι είναι πάρα πολύ σοφοί, Κλεινία, και η ίδια η τέχνη τους θεσπέσια και υψηλή. Αλλά βέβαια δεν είναι καθόλου παράξενο ˚ γιατί αυτή είναι μέρος της τέχνης των μάγων και λίγο υποδεέστερη εκείνης. Γιατί αφενός η μία είναι γοητεία των φιδιών και των αραχνών και των σκορπιών και των άλλων θηρίων και των ασθενειών, αφετέρου η άλλη τυχαίνει να είναι γοητεία και παρηγοριά των δικαστών και των μελών της λαϊκής συνέλευσης και του υπόλοιπου πλήθους.
Γ2. ἔφην: φάτε
κτησάμενος: ἐκτῶ
τις: τινῶν
εὐδαίμων: (ὦ) εὔδαιμον
ᾤμην: ᾠήθη
φανήσεσθαι: πεφάνθω
πάλαι: παλαίτερον
κήλησις: (ὦ) κήλησι
τυγχάνει: τύχοιεν
οὖσα: ἐσομέναις
Γ3α. μοι: δοτική προσωπική του κρίνοντος προσώπου από το προσωπικό ρήμα «δοκεῖς»
εὐδαίμων: κατηγορούμενο στο «τις», από το ἄν εἴη
ἥν: αντικείμενο του ρήματος ζητοῦμεν
ἐκείνης: γενική συγκριτική από το ὑποδεεστέρα
οὖσα: κατηγορηματική μετοχή, συνημμένη στα υποκείμενα από το «τυγχάνει»
Γ3β. κτησάμενος: επιρρηματική υποθετική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο τις του ρήματος ἄν εἴη.
Αναλύεται σε δευτερεύουσα επιρρηματική υποθετική πρόταση: εἰ κτήσαιτο.
Σχηματίζεται λανθάνων υποθετικός λόγος. Αφού η απόδοση είναι το ρήμα της πρότασης ἄν εἴη, δηλαδή δυνητική ευκτική, ο υποθετικός λόγος δηλώνει την απλή σκέψη του λέγοντος, γι’ αυτό και η μετοχή αναλύθηκε με τον σύνδεσμο εἰ και ευκτική στο χρόνο της μετοχής (αορίστου).
Οι φιλόλογοι:
Γραίκος Βασίλης
Ευαγγελοπούλου Αγάθη
Ζαμπουνίδης Τάσος
Καλόγηρος Βασίλης
Παπαζήση Νικολέτα
Προβατίδου Ελένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου